Framing in het bedrijfsleven

In de politiek zien we het continu gebeuren: dezelfde feiten leveren compleet andere conclusies op, afhankelijk van hoe en waar het verhaal wordt verteld. Dat is framing.

Framing gaat verder dan het kiezen van woorden of het veranderen van perspectief. Het draait om hoe je iets zegt, maar ook wanneer, tegen wie en in welke context je communiceert.

Het vuurwerkverbod is daar een goed voorbeeld van. Niet de feiten veranderden, maar het verhaal. Waar eerst de nadruk lag op "goed voor dieren", verschoof het frame naar "veilig voor mensen, hulpverleners én dieren". Hetzelfde onderwerp, maar ineens wel draagvlak, omdat het verhaal aansloot bij wat maatschappelijk en politiek speelde.

In het bedrijfsleven werkt framing minstens zo krachtig. Je merkt het vooral op momenten dat er iets verandert binnen een organisatie. Dan kun je dezelfde boodschap op twee totaal verschillende manieren brengen en het effect is net zo verschillend.

Denk aan een situatie waarin je moet bezuinigen. Zeg je "we gaan kosten besparen", dan voelt dat meteen als inleveren. Maar vertel je hetzelfde als "we gaan gerichter investeren in wat écht werkt", dan ontstaat er ineens meer begrip. Het idee blijft hetzelfde, maar het verhaal voelt veel positiever.

Hetzelfde geldt voor strategische keuzes. "We moeten onze strategie aanpassen" klinkt alsof er iets misging. Maar "we spelen in op nieuwe kansen" nodigt uit en geeft energie.

En ook intern maakt het verschil. "We gaan anders werken" klinkt zwaar en afstandelijk en roept weerstand op. Maar vertel je het als "we maken ons werk makkelijker en een stukje toekomstbestendiger", dan willen medewerkers graag meedenken en ontdekken wat het hen oplevert.

Het is steeds dezelfde situatie, alleen anders verteld. En dat maakt het verschil tussen weerstand en enthousiasme.